Είναι η σειρά των αλλεπάλληλων «χαίρε», που απευθύνονται στην Παναγία, όλες σχεδόν τις Παρασκευές της Σαρακοστής, όπως τα διατυπώνει ποιητικότατα ο λεγόμενος «Ακάθιστος Ύμνος»... Κατά την παράδοση, ο Ακάθιστος Ύμνος πρωτοαπευθύνθηκε στη Θεοτόκο τον 7ο αιώνα, στην Κωνσταντινούπολη, όταν η Πόλη σώθηκε από τους Αβάρους κι ο λαός την ευχαρίστησε με ακάθιστη ολονυχτίαΟ ύμνος είναι, κατά το Τριώδιο, ποίημα Σεργίου Πατριάρχου, ή Γεωργίου Πισίδου.
Βασική ημέρα ολοκλήρωσης της Ακολουθίας του Ακάθιστου είναι η Παρασκευή της Ε' εβδομάδος των Νηστειών (παραμονή του εορταστικού Σαββάτου), οπότε ψάλλονται οι Εικοσιτέσσαρες Οίκοι. Καθιερώθηκε όμως οι οίκοι αυτοί να πρωτοψάλλονται σε δόσεις, στις τέσσερις πρώτες Παρασκευές της Σαρακοστής (από 6 την κάθε φορά) κι ύστερα να λέγονται όλοι μαζί. Ο λαός τους ονομάζει «Χαιρετισμούς της Παναγίας», από τα επαναλαμβανόμενα «Χαίρε» Είναι από τις δημοφιλέστερες βραδινές ακολουθίες της Εκκλησίας μας, γιατί, εκτός από τη χαρούμενη ποίηση και την πολυφωνική ψαλτική των τροπαρίων τους ,πέφτουν μέσα στην ανοιξιάτικη ατμόσφαιρα των ελληνικών δειλινών. Ακούονται τότε εκεί πιο ευχάριστα τα ρυθμικά (τραγουδιστά) τροπάρια του Κανόνα, το γνωστό κοντάκιο «τη Υπερμάχω» και οι ζευγαρωτοί στίχοι των Χαιρετισμών.
Στη νεοελληνική παροιμιολογία, πολλές φράσεις και παροιμίες χρησιμοποιούνται, παρμένες από τα κείμενα των τροπαριών και των ύμνων του Ακάθιστου: «Χαίρε βάθος αμέτρητον», «Απορώ και εξίσταμαι», «Η γη της επαγγελίας», «Μέλι και γάλα», «άκουσμα και λάλημα», , «ομοίω γαρ το όμοιον» κ.ά. Από το ίδιο το όνομα του Ύμνου, «Χαιρετισμοί» ή «Ακάθιστος», ο λαός εσυνήθισε να διατυπώνει φράσεις περιστατικές, όπως π.χ. «Ήρθε να μας ψάλλει τους Χαιρετισμούς!» (δηλ. να μας πολυλογήσει ή κολακέψει). «Στάθηκε από πάνω μου σαν άγγελος πρωτοστάτης!» (αιφνιδιαστικά ή απαιτητικά) και, ακόμα πιο παραστατικά: «Έχει τον Ακάθιστο!» δηλ. είναι νευρικός και αεικίνητος• δεν μπορεί να κάτσει σε καρέκλα.
Σημειώνω ότι και η τιμώμενη Παναγία ονομάζεται από τον λαό «Ακαθή» ή: η «Ακάθιστος».
Αναδημοσίευση από την εβδομαδιαία εφημερίδα της Μεσσηνίας
«Μεσσηνιακός Λόγος».
