1ο 12/Θ Δημοτικό Σχολείο Νέας Μαγνησίας

    Ήταν παραμονές των Χριστουγέννων του 1906 στην Νέα Υόρκη όταν ο Φέσεντεν μετέδωσε για πρώτη φορά φωνή και μουσική μέσω ραδιοκυμάτων. Αργότερα ήρθε ο ντε Φορέ για να εφεύρει την ηλεκτρονική λυχνία, η οποία ήταν η μόνη "μορφή" ραδιοφώνου για τα επόμενα 50-60 χρόνια. Μέχρι τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο το ραδιόφωνο είναι ένα μέσο χρησιμοποιούμενο σε ερασιτεχνική βάση και δεν είναι καθόλου ανεπτυγμένο ούτε διαδεδομένο.

    Σταθμός στην ιστορία του ραδιοφώνου αποτελεί η έμπνευση ενός Αμερικανού, του Φρανκ Κόνραντ (Frank Conrad), ο οποίος εργαζόταν ως μηχανικός και ερασιτεχνικά ασχολείτο με το ραδιόφωνο και τον αθλητισμό. Ο Κόνραντ τυχαία "βγήκε στον αέρα" με το ραδιόφωνο για να μεταδώσει τα αποτελέσματα των αγώνων. Απέκτησε φανατικό κοινό. Ήταν τότε που μεταδόθηκε και η πρώτη ραδιοφωνική διαφήμιση, ενός καταστήματος στη γειτονιά του Κόνραντ. Την εκπομπή του Κόνραντ, που ουσιαστικά θεωρείται ο πατέρας του ραδιοφώνου, πήρε η εταιρεία Westinghouse, την υποστήριξε τεχνικά και την επαύξησε.

      Στις 20 Νοεμβρίου 1920 λειτούργησε ο πρώτος ραδιοφωνικός σταθμός, ο K.D.K.A., που λειτουργεί ακόμη και σήμερα. Το 1926 εμφανίζεται στην αγορά ραδιοφωνικός δέκτης αρκετά εύχρηστος, ποιοτικός και φθηνός. Από τότε το ραδιόφωνο κατακτά πολύ ευρύ κοινό. Στην πορεία εμφανίζεται και η σύσταση σχετικής νομοθεσίας για την οργάνωση τόσο των σταθμών όσο και των συχνοτήτων εκπομπής. 

      Η εδραίωση, όμως, του ραδιοφώνου έρχεται μετά το 1930. Σε αυτή την περίοδο δημιουργείται το καλά οργανωμένο δίκτυο σταθμών (κρατικών και ιδιωτικών) τόσο στην Αμερική όσο και στην Ευρώπη.

Των Τριών Ιεραρχών, μια μέρα αφιερωμένη στα γράμματα 

και στον αγαπημένο μας συνάδελφο Ιωάννη Μπαλκουράνο.

Σε μια σεμνή και λιτή τελετή, με εκλεκτούς επισήμους , 

πλήθος κόσμου και μαθητικά δρώμενα έγιναν τα

αποκαλυπτήρια και η μετονομασία του Πεζόδρομου

σε οδό Ιωάννη Μπαλκουράνου

Αίσθηση προκάλεσε η απαγγελία του ποιήματος 
"Επιτύμβιον" του Μανόλη Αναγνωστάκη από τον 
επιστήθιο φίλο του και Διευθυντή του Σχολείου 
Γιάννη Σακελλαρίου.

ΕΠΙΤΥΜΒΙΟΝ

Λυπηθήκαμε, ίσως που θα'φευγε μια μέρα από
 κοντά μας
Απρόσιτος, έστω, χειρονομούσε με κινήσεις 
ανέλπιδες
Ίσως αξιαγάπητος, ίσως - ή μάλλον - 
συμπαθητικός
Μέσα σ΄εναντιότητες, σ'αβλεψίες, μ' αξιοπρέπεια
Με μια χλαμύδα οδύνης ανιστόρητης
Καλλιεργώντας με σύνεση μαραμένα τριαντάφυλλα
Σε σχήμα καρδιάς ή ξεθωριασμένων αναμνήσεων.
Λυπηθήκαμε, ίσως, που θα'φευγε μια μέρα από 
κοντά μας
Τόσο μονήρης, άψογος, κύριος μέσα σε κάθε 
αποτυχία
Μ' έναν ήχο αναπότρεπτο - ολέθριος επίλογος -
Ο τελευταίος αναντίρρητα, μιας παρακμής.